Długi weekend zapowiadał się burzowo, jednak nic z tych prognoz się nie spełniło. Owszem, w piątek był upał mocno już letni (31 stopni w cieniu), ale nie spadła ani kropla deszczu. W sobotę, po nieco mniej upalnym dniu późnym popołudniem bardzo przyjemnie się ochłodziło.
Pojechaliśmy do znajomych na działkę w Pojezierze Brodnickie. Znajomy zaraz po przyjeździe zaanonsował nam, że na działce pojawiła się parka dzięciołów… I rzeczywiście, po chwili, z daleka, zza zaparkowanych samochodów, udało mi się ustrzelić dzięcioła na sumaku. Drugie zdjęcie jest ruszone, ale zostawiam je, żeby jasno było widać, że chodzi o dzięcioła dużego, z czerwoną kropką na potylicy.
Po gałęziach pobliskiego drzewa uwijały się płochliwe ptaszki, ale wystarczyło chwilę posiedzieć spokojnie i już było jasno widać, że to sikory ubogie. Mimo stanu posiadania w dobrym humorze i bardzo żwawe.
W sosnach i modrzewiach kręciło się coś jeszcze bardziej płochliwego, czego nie udało mi się złapać w pełnej krasie, ale z tego, co mam na zdjęciach, wynikałoby, że to czyżyk. Ale może niekoniecznie?
Tymczasem z góry rozległa się znajoma piosenka, skomplikowana i melodyjna. – Idź za dom, siedzi tam, na czubku modrzewia – poradził znajomy. I rzeczywiście, we wskazanym miejscu siedział kos i wywodził trele, świetnie oświetlony, co udało mi się, że tak nieskromnie stwierdzę, nieźle uchwycić.
Tymczasem okazało się, że przez dziurę po sęku do szopy na narzędzia wlatują szerszenie. To już drugie gniazdo, jakie sobie tu założyły, pierwsze zostało opuszczone i zwisa efektownie z sufitu (ma chyba z 60-70 cm wysokości!)
Mocno już pod wieczór w kupie ściętych gałęzi wylądował jakiś ptaszek. Pokręcił się chwilę, popatrzył w obiektyw, a ja go wtedy – cyk! – i poleciał. Szkopuł w tym, że nie jestem w stanie go zidentyfikować. Jedyne, co mi się wydaje charakterystyczne, to małe czarne „wąsiki” po obu stronach dzioba, ale za małe na wąsatkę, zresztą widoczne pióra skrzydeł wyglądają inaczej. Pomożecie zidentyfikować?
Następnego dnia wybrałem się na spacer. Znalazłem w lesie zwalony pień (bez mrówek), przysiadłem na nim i zaczaiłem się. No i są efekty, przyleciał dzięcioł, tym razem wg mnie dzięcioł średni: ma czapeczkę na czubku głowy, nie na potylicy, na drugim zdjęciu wydaje mi się, że widać szaro-różowawy odcień piór na podbrzuszu.
Z odgłosów, jakie da się usłyszeć na działce, wynika, że mieszka tu cała rodzina kruków. Czasem przelecą nad głową (ale trudno jest je wtedy złapać aparatem), a czasem przysiądą na drzewie, z tym że rzadko kiedy w widocznym miejscu. Jeden przysiadł. Daleko. I właściwie mocno pod słońce. No ale coś tam widać.
No i na koniec jeszcze coś z owadów – ważka (chyba ważka płaskobrzucha). Przysiadła na gałązce nieopodal i siedziała spokojnie w sam raz tak długo, żeby dało się jej zrobić ładne zdjęcie.
I tyle tej przyrody. Na koniec już tylko pies gospodarzy, przekonany, że jest człowiekiem (takie wychowanie). W związku z tym uważa, że należy mu się miejsce przy stole i udział w jedzeniu podanym tamże. Poza tą i jeszcze paroma cechami – naprawdę miła bestia!
Dzień dobry na nowym pięterku! Było fajowo i alkoholowo (wieczorami). A w dzień raczej ptaszkowo.
Jestem w domu. Wreszcie.
Zaraz rzuciłam się do laptopa, bo jednak komórki to ja lubię używać do rozmowy, a nie do czytania i pisania.
Najpierw nie chciało zaskoczyć ładowanie, potem uruchomił się i zawiesił. Laptop paskuda jedna!
Ale obejrzałam, poczytałam i pozazdrościłam tego „było fajowo i alkoholowo (wieczorami). A w dzień raczej ptaszkowo”.
Ptaszki mi się spodobały, a i owszem, ale psinę to bym tak pogłaskała, poprzytulała itd.
Fajne to pięterko -czuć w nim wypoczynek Quackiego.
On to uwielbia i ja zresztą też jak tylko mogłem, to tarmosiłem. Ale jednak wkładania przy jedzeniu obślinionego psiego pyska w talerz to nie lubię.
Wygląda na takiego do tarmoszenia.
Jednak podkradania jedzenia i pakowania pyska na stół też nie lubię.
Mój Pokerek był średnio wychowanym psem, ale nie ruszył jedzenia, chyba że coś leżałoby na podłodze.
Kiedyś całą czwórką pojechaliśmy na basen. Na ławie została niedojedzona kanapka z kiełbasą. Wróciliśmy do domu i zastaliśmy psa z mordką obok talerza i błagalnym wzrokiem od kanapki na nas.
Oczywiście dałam mu, ale do jego miski.
Ja też czasem, jak coś zostanie, rzucam daleko od stołu. Ale od stołu – wara. Tyle że akurat jego pan zazwyczaj daje mu przy stole, pod stołem, i tak.
A pies, jak się go ostentacyjni ignoruje, potrafi ściągnąć ze sznurka suszący się ręcznik albo co gorsza górę od bikini, i tarmosić, aż ktoś zauważy. Sporym zainteresowaniem cieszą się również poduszki, czapki i kapelusze.
Tak robił pies moich rodziców w moich czasach szkolnych -Trop.
Kiedyś przyszedł do mnie w odwiedziny kolega, położył rękawiczki, po chwili patrzymy -całe pogryzione!
Pokerek tak robił gdy był szczeniaczkiem, potem już nie.
A mój kotek Floruś tylko drapie różne rzeczy, a teraz leży na moich nogach i mruczy.
Bardzo sympatyczne ptaszkowanie. Kruk bawi się w chiński teatr cieni 😉
To prawda, ale to był jedyny moment, kiedy usiadł w zasięgu wzroku i na widoku, a było już po południu. W oryginale ledwo oko widać.
Rozpakowana, wykąpana jestem już w łóżeczku, ale spać jeszcze nie idę.
Ciekawa jestem czy będzie dziś jakaś nocna zmiana, czy wszyscy zmęczeni wypoczywaniem zaraz umkną do spania?
No więc za długo to pewnie nie posiedzę – być może świeże powietrze na okrągło, a być może alkohol – ale jeszcze chwilę będę.
Dobre towarzystwo i alkohol …hm i pogaduszki nocne…bywa męczące, ale tak bardzo potrzebne dla odreagowania stresów.
Tetryk jak widzisz tak intensywnie wypoczywał, że już poszedł spać.
Ja tym razem miałam weekend bez rozrywek, taki wypoczynkowy autentycznie. Wykorzystany pracowicie -grabienie, plewienie, odtykanie rynny.
Ale na powietrzu też cały czas. Bez telewizora, z Internetem tyle, co w komórce -to dobrze robi.
A Tobie udało się uniknąć oglądania telewizji?
Otóż co do alkoholu, przyjąłem taktykę silnego uderzenia w czwartek i stopniowego zmniejszania dawki do soboty. Zadziałało całkiem nieźle.
Chyba szybciej odpisałeś nim jak skończyłam pisać tzn. dopisywać.
Chyba tak. Nie oglądałem telewizji, tylko w czwartek, a może piątek, gospodarz przysnął przy telewizorze, nastawionym na film o Bitwie Warszawskiej (1920) z audiodeskrypcją (nie wiem, po co, gospodarz ma całkiem dobry wzrok), której słuchało się koszmarnie (nie oglądałem, bo telewizor stoi za drzwiami w ich sypialni) – we fragmentach, kiedy lektor opisywał, co robią żołnierze radzieccy polskim i vice versa.
A i tak najbardziej zazdroszczę Ci tego kąpania się w jeziorze!
TEŻ, ale to Ci się NALEŻAŁO.
No dobra pogaduszek przy
Jak psu buda ot co!
W sumie woda była dość zimna, ale przy tym upale byłem gotów zaryzykować. A i tak przez większość „kąpieli” brodziłem do pasa.
Brodzenie, eee to już nie zazdroszczę!
Chodzi o pływanie, no te śmieszne ruchy, ale nie te, co to hrabia pyta Jana.
Choć faktycznie w sobotę był okropny upał. Próbowałam zgrabić co syn skosił i uciekłam do cienia.
Jednak byłam w lesie, nie w mieście, więc też mi źle nie było.
Parę tych ruchów też było. Ale upał nie zachęcał do aktywności w ogóle.
No dobra, niech Ci będzie. Nie budź we mnie znów zazdrości!
Tobie się należało, a ja sobie pojadę na Bagry. Jak zrobi się ciepło, bo dziś pochmurno i trochę deszczu było.
Ja się niby pojawiłam na nocnej zmianie, ale wydaje mi się, że trochę za późno. No cóż… najpierw obowiązki, potem przyjemności… nie zdążyłam…
Zmykam! Jutro od rana nowa pracka, dokładnie to nowe zlecenie. Nie chciałbym zlecieć…
Śpij spokojnie, paaa.
Dobranoc Wyspo!
Poczytałam, obejrzałam – cudo
A nawet w kontaktach międzyludzkich jest tak, że jedna strona robi tyle, na ile mu ta druga pozwala. To samo dotyczy zwierzaków. Wiem, bo wychowywałam się z psami i kotami. 
Nie potrafię komentować jak Mistrz Q – merytorycznie
Tylko jedna skromna uwaga… ten ptak, którego nie znasz, to czy przypadkiem nie jest pokrzewka wąsata – samiec? Jakiś taki podobny… ale oczywiście nie znam się na tym tak dobrze i może być równie dobrze coś innego…
Co do psa… to nie on uważa się za człowieka, tylko ludzie chcą tak mniemać
I jeszcze wracając do tego psa…
Tym bardziej, że większość psiaków, gdy widzi coś apetycznego, ślini się niesamowicie… obrzydlistwo!!!
Gdy przychodziliśmy w gości i siadaliśmy do stołu, pies kładł się gdzieś w kąciku i nie przeszkadzał. Nie było „dziadowania”, ani podkradania smacznych kąsków ze stołu. Jak ktoś doszedł do wniosku, że już danej potrawy jeść nie będzie, szedł ze swoim talerzem (czy resztkami w garści) do psiej miski, a za nim, z dumną miną szwajcara na pańskich pokojach, szła Kama. Czekała spokojnie aż ofiarodawca się odsunie i dopiero wtedy jadła 
Nie było takiej opcji, żeby kot siedział na stole, czy żeby pies sobie coś brał ze stołu. Kama, ostatni pies mojej mamy, była wielkim psem (dog) i gdyby jej na to pozwolić, dosięgłaby na stole wszędzie. Kocham zwierzaki, ale coś by mnie trafiło, gdyby podczas mojego jedzenia pies trzymał pysk przy moim talerzu
Mama uczyła Kamę od samego początku, że dostaje ona jeść tylko w swojej misce i krzyczała na każdego, kto usiłował dokarmiać psa przy stole. No i nauczyła
I według mnie tak być powinno.
Psy i koty są czystymi stworzeniami. Czyszczą często swoje futerka, szczególnie miejsca intymne… i jak sobie pomyślę, że taki pies lizał się po zadku, żeby go dokładnie oczyścić z resztek po zrobieniu kupki, a potem wsadzi mi pysk do talerza… to jest to coś bardziej obrzydliwego niż obrzydlistwo
Może komuś to nie przeszkadza, ale mnie tak. I to bardzo…
Tak jak piszesz, kwestia wychowania przez opiekunów.
Witajcie!
Kiedyś na świątecznym zjeździe rodzinnym – a było to w czasach, kiedy zdobycie szynki na święta było poważnym wysiłkiem organizacyjnym – jeden z przyjezdnych psów dobrał się do dużej szynki (2,5 kg dla całej rodziny), wyciągnął ją z domu i część zeżarł, a resztę zakopał za budą miejscowego…
Cóż było robić, resztę dostał miejscowy 🙁
Dzień dobry, Wyspo!
Dzień dobry, Quackie:)
A u nas właśnie wciąż jakieś wyładowania i mam kłopoty z netem.
Zdjątka mi się nie chcą ładować:(
Z tekstu, który daje sporo pola wyobraźni, wnoszę, że weekend należał do udanych.
Tymczasem pozdrawiam:)
Dziękuję! Trzymaj się, choć burza huczy wkoło!
Słoneczne, choć wciąż burzowe dzień dobry, Wyspo:)
A ja właśnie fajrant i na przerwę.
Załatwiłem dzisiaj po pracy parę spraw, i z nienacka zrobiła się 18-ta… Nawet jeszcze nie przejrzałem swoich zdjęć…
Tetryku pewnie zaczniesz właśnie przeglądać zdjęcia, a ja przeglądam stare papiery przygotowując wspomnienia o mojej mamie.
Można i się zadumać i nieźle uśmiać np. czytając o „zamężnych siłach pomocniczych”.
Obawiam się, że muszę już zmykać. Z różnych powodów.
Dobranoc.
Tym razem nie uczestniczyłam w nocnych rozmowach na Wyspie, gdyż brałam udział w innej wirtualnej rozmowie w ramach kontynuowania rodzinnych wspomnień.
A teraz to już (chyba?) nie ma z kim rozmawiać.
Jak zwykle o tej porze, jestem tu tylko ja i moje krzaki. No ale, ja nocnych rozmów nie prowadzę, no chyba że z samym sobą (po cichutku)… Spokojnych snów. 🙂
Cieszę się, że nie jestem sama Lordzie!
Od czasu epidemii, gdy zamarło życie towarzyskie, spotkania z ciekawymi osobami i inne moje „aktywności” też niestety gadam sama ze sobą głównie.
Cały dzień spędziłam sama ze sobą i z …przeszłością, czyli wspomnieniami o mojej mamie i jej rodzicach, aby utrwalić na piśmie to, co w mojej głowie, póki jeszcze żyję.
Po mnie nie będzie co utrwalać…może na Wyspie ktoś czasem zapali świeczkę?
Dobranoc Wyspo!
Witajcie!
Kolejny szary dzień… Ale są pozytywy! Wczoraj kupiłem sobie nowy rower i znów będę zażywał ruchu – na ile pogoda pozwoli.
No to teraz, Ukratku, nie będzie Ci spadał łańcuch i nie będzie innych problemów natury technicznej
To faktycznie pozytyw
Gratulacje!!!
Na to właśnie liczę!
Dzień dobry również! Pogoda robi wrażenie mocno wahającej się – padać, czy nie padać, wypogodzić się, czy się nie wypogadzać?
W Krakowie pogoda teraz sprawia wrażenie zdecydowanej na focha, czyli zachmurzyć się i już.
Dzień dobry
Chyba się odzwyczaiłam… za dużo siedzę w domu…
Dziś do pracy i muszę przyznać, że wcale mi się nie chce
Pogodę na dziś zapowiadają niby piękną… jak ktoś lubi gorące klimaty. Ma być 30C i słońce całym niebem. Na razie jeszcze nie praży, ale jest coś ok. 5:30 rano, więc jeszcze ma czas
Za oknem pochmurno, w duszy smutno, na Wyspie cisza.
To ja może coś opowiem?
Wracam z zakupów. Pod moim blokiem jakiś pan z pieskiem mówi „Dzień dobry!”. Odpowiadam i już chcę dalej tachać te siaty, ale pan wyraźnie staje i zabiera się do rozmowy.
Skazana stale na gadanie sama ze sobą myślę „sąsiad jakichś, bo jakoś tak twarz wydaje mi się znajoma”, no ale skoro miło się uśmiecha, więc staję.
Pan mówi do mnie po imieniu!W tym momencie zgłupiałam -z sąsiadami z bloku mówimy sobie „Dzień dobry!” i na tym koniec, z nikim nie utrzymuję stosunków towarzyskich.
Faceta dalej nie kojarzę. I nagle -patrzę na psa i nieśmiało pytam „Resorek?”.
No tak teraz już wiem -to mąż koleżanki z ZHP. Psa poznałam (wabi się Resor), a właściciela -nie.
Uśmialiśmy się. Cóż ja tego psa dość często wyprowadzam na spacery. Koleżanka mieszka blisko i pomagam jej gdy jest po operacji, zanim mąż wróci z pracy. Tych sytuacji było sporo, bo ona niestety dość często jest operowana.
I tak znów pięterko schodzi na psy!
Kiedyś mawiano: Poznać pana po cholewach; w XXI wieku widać łatwiej poznać po Resorach…
Zaraz do nich zadzwonię i im zacytuję to co napisałeś Tetryku!
Jak sprawuje się NOWY ROWER?
Zadzwoniłam do koleżanki i powiedziałam, że poznałam jej męża po Resorku i zacytowałam ten tekst z cholewami.
Chwilę się pośmiałyśmy, chwilę, bo …koleżanka za parę dni idzie na kolejną operację.
Przy okazji taka ciekawostka -lekarze na NFZ udzielają jedynie konsultacji przez telefon, bo koronawirus. Natomiast prywatnie za gotówkę -normalnie w gabinetach.
Dobrze, dzisiaj stał z godnością…
Zawsze mi się wydawało, że rower powinien jechać, a nie stać, ale co ja się znam!
Skojarzenie znowu mam…ale
(to wszystko przez te ptaszki!)
Dobry wieczór, dzisiaj w pośpiechu nie ogłaszałem fajrantu, ale za to skróciłem nieco przerwę.
Tomasza Piątka sobie posłuchałam.
Wirtualnie niestety. Jednak wolę na żywo, eh…kiedy znów będzie można?
I chyba umknę do kina…jak się uda kupić bilety…
Jeszcze tu wrócę!
Zapraszam na wieś spokojną, wieś wesołą na następnym pięterku.