W 2017 roku byłam na procesji Bożego Ciała w Zubrzycy.
Postanowiłam więc w tym roku porównać, zobaczyć, czy też zobaczę jakieś osoby ubrane w regionalne stroje.
Zamiast regionalnych ubrań spotkałam takiego chłopca w góralskim kapeluszu („a to z Zakopanego przywieźliśmy”).
Tak ubraną dziewczynkę.
Pana w stroju leśnika.
Oraz przystojnego franciszkanina.
Poniżej dla porównania nogi z Zubrzycy (po lewej) I z Horyńca (po prawej ).
Procesja szła od Kościoła Zdrojowego do Klasztoru Franciszkanów.
Kościół Zdrojowy – ma wyraźny dwubryłowy charakter. Pierwotną budowlą była wzniesiona w 1818 r. kaplica dworska. Potem, aż do lat powojennych, wykorzystywana była jako cerkiew greckokatolicka. W 1984 r. kaplica została znacznie rozbudowana i zamieniona na kościół p.w. bł. Jakuba Strzemię. Klasycystyczna kaplica, z tympanonem i czterokolumnowym portykiem, stanowi front obecnego kościoła. Nad wejściem do świątyni znajduje się Szreniawa, herb Stadnickich – fundatorów świątyni. Na cmentarz przykościelny – pierwotnie grzebalny – prowadzi trójłukowa dzwonnica bramna z 1818 r.
Procesja poszła pod budynki klasztorne, natomiast ja zatrzymałam się przy Pomniku Wolności.
Poniżej artykuł z 2016 roku:
Kapsułę czasu odkopano podczas remontu Pomnika Niepodległości w Horyńcu-Zdroju. Butelka z listem znajdowała się pod żołnierzem stanowiącym jeden z elementów pomnika.
Treści listu nie udało się odczytać, dlatego trafił on do konserwatorów papieru z Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Władze Horyńca-Zdroju chcą, żeby po rozszyfrowaniu listu powrócił on na pierwotne miejsce, wzbogacony o współczesne przesłanie dla potomnych.
Przypomnijmy, że początkiem października zakończono pierwszą część konserwacji pomnika Wolności z 1928 roku autorstwa Grzegorza Kuźniewicza. W ramach prac konserwatorskich zdemontowano figurę żołnierza, zrekonstruowano brakujący fragment zwieńczenia kolumny oraz wiernie odtworzono rzeźbę orła wzbijającego się do lotu.
Pomnik znajduje się na mogile sześciu żołnierzy poległych w Horyńcu i jego okolicach w walkach polsko-ukraińskich w grudniu 1919 roku. Został zbudowany w 1928 roku z piaskowca wapiennego wydobywanego w pobliskim Bruśnie.
(elubaczow.com, PAP, horyniec.net)
Teren pomników jest ogrodzony; nie chciałam narażać się miejscowym, przechodząc przez płotek, więc aby przyjrzeć się drugiemu pomnikowi, proponuję kliknąć tu:
https:/home/u194284526/domains/madagaskar08.pl/public_html/tiny.pl/r3ksx
Tuż za pomnikiem jest zabytkowy cmentarz, a na nim Mauzoleum Ponińskich.
Uzdrowiskiem i znanym ośrodkiem kultury stał się Horyniec właśnie za sprawą Ponińskich.
Lecznicze właściwości tutejszych źródeł siarczkowych znane były od dawna. Miała tu bywać w celach zdrowotnych Marysieńka Sobieska, a nawet sam król Sobieski. Udokumentowane początki uzdrowiska to jednak dopiero koniec XIX w., kiedy to Aleksander Poniński urządził pierwszy, prymitywny zakład kąpielowy.
Skoro o Ponińskich mowa wyjdźmy na chwilę z cmentarza, aby obejrzeć Pałac Ponińskich.
Teraz wróćmy na cmentarz.
Powyżej parę wybranych przykładów nagrobków bruśnieńskich.
Kamieniarka bruśnieńska jest nieodzownym elementem krajobrazu całego Roztocza.
Najbardziej znanym rzeźbiarzem ze Starego Brusna był Grzegorz Kuźniewicz. Wspominałam już o nim przy okazji Pomnika Wolności.
To bardzo ciekawa postać. Talent dziecka z ubogiego ukraińskiego domu zostaje doceniony, Kuźniewicz pobiera nauki we Lwowie, potem we Włoszech.
Młody rzeźbiarz emigruje do USA, wraca do Lwowa potem do rodzinnej wsi Stare Brusno. Po II wojnie światowej jako Ukrainiec zostaje wysiedlony.
Swoje życie ponoć podsumował w gorzkich słowach: „miałem wszystko i wszystko straciłem, doszedłem do niczego”.
Zrobiło się poważnie, więc wpis zakończę zdjęciem kotków sprzed sanatorium Bajka (Pałac Ponińskich).
Na kolejnym pięterku obejrzymy Klasztor Franciszkanów, zalew, parę innych drobiazgów np. pijanego ogrodnika, bociany itd.
Pospacerujecie ze mną do cerkiewki w Radrużu i jeszcze raz obejrzymy parę przykładów bruśnieńskich nagrobków.
Obrazek wyróżniający to zdjęcie dziewczynki przed Kościołem Zdrojowym w Boże Ciało. Miejscowi bardzo chętnie zgadzali się, aby zrobić im zdjęcie, ale do publicznego pokazania wybrałam jednak zdjęcie „od tyłu”.
Poprzednia „sanatoryna relacja” był o kuracjuszce, choć było też o Horyńcu, Parku Zdrojowym, Baczewskim, herbie Horyńca itd.
Tym razem więcej będzie zwiedzania i historii. Makówki nie będzie, ale, ale na jednym zdjęciu jednak jest! Zagadka -na którym?
Zapraszam!
Ho ho, tak tak, jak mawiał dziadunio z Bullerbyn.
Losy tego kościoła, co to był i kaplicą, i cerkwią, to taka trochę historia pogranicza kultur w pigułce.
Ale kaplica Ponińskich, mimo że pewnie mniejsza, styl ma ładniejszy. A pałac wygląda jak taki myśliwski pałacyk, rozbudowany do większej rezydencji. Wszystko czytelne na tym zdjęciu z opisem.
Czy Makówka jest na zdjęciu z nogami w różowych spodniach?
Nie mam takich zgrabnych nóg i nie chodzę w butach na obcasie.
Zgaduj dalej Mistrzu!
Yyy. Na pierwszym zdjęciu z boku procesji robisz zdjęcia?
Bingo!
A ja byłem prawie pewien tych nóg!
Tych różowych? I Makówki sypiącej kwiatki?
Taż ja jako mała dziewczynka nie przypominam sobie, abym kiedykolwiek sypała kwiatki!
Jak zwykle – ciekawe
A z tym zdjęciem na którym jesteś… czy to nie Ty robisz zdjęcie procesji (pierwsze zdjęcie)? Jakoś tak wydaje mi się do Ciebie podobna
Za późno napisałam… Mistrz Q był wcześniej
Stać na środku ulicy i robić zdjęcie to tak pasuje do Makówki, prawda?
Jak nic nie jedzie, w sumie, chyba tak
Horyniec przywitał mnie deszczem i żegna oberwaniem chmury.
Ciekawe jak będzie jutro w dniu wyjazdu?
Ładne. Nastrojowo hm…pasuje do sanatorium?
A odnośnie Twojego Q komentarza z godziny 21 to Roztocze jest chyba pełne takich historii pogranicza kultur w pigułce.
Wspomniana na wstępie Zubrzyca (Orawa)-też.
Bardzo ciekawe są to rzeczy.
Tak i dlatego bardzo żałuję, że z powodu pandemii nie były organizowane wycieczki po okolicy.
Jedynie kto się skumał z kimś z autem zwiedzał prywatnie.
Ja sama głównie chodziłam. Do Radruża doszłam, ale już do Brusna poszłabym, ale z kimś, samej jakoś mi się nie chciało.
To zachęta dla mnie, aby wrócić kiedyś na Roztocze.
Bardzo ładnie się (a teraz i nas) przespacerowałaś
Bardzo smutne wrażenie robią te połamane nagrobki bruśnieńskie. Na tym najlepiej zachowanym da się odczytać daty – to zaledwie 100 lat temu…
Na następnym pięterku zobaczymy cmentarz z nagrobkami bruśnieńskimi, gdzie były robione prace konserwatorskie.
Do zdjęć celowo wybrałam takie, bo wydawało mi się, że wtedy bardziej widać historię, trudną i zagmatwaną szczególnie na pograniczu.
I tak nikogo już nie ma, nawet Leny, więc się pożegnam.
Fiołkowe dobranoc!
To może, jak już nikogo nie ma, trochę się pochwalę
Powiedziałam mu jak rozpoznać, czy wąż jest jadowity, bo wiadomo, że tych przede wszystkim trzeba się wystrzegać. Był zdziwiony, bo to nigdy nie przyszło mu do głowy 
Oczywiście odpowiedziałam również komplementem… ale czy to nie miłe, usłyszeć coś takiego!!! 
Łaziliśmy po ścieżkach w Greenbelt, obcykiwaliśmy ptaszki. Spotkaliśmy dwie pary… starszy pan z bardzo grubą panią i parę w średnim wieku… to znaczy spotkaliśmy więcej ludzi, ale te dwie pary nas zaczepiły. Gdy mijaliśmy pierwszych (chyba ojciec z córką) po raz drugi, zapytali nas, czy spotkaliśmy jakieś ptaszki… spotkaliśmy. Trochę im opowiedzieliśmy, życzyliśmy miłego dnia i poszli dalej. Drugą parę też mijaliśmy po raz drugi. Zatrzymali się przy nas i zaczęli pogawędkę. Dowiedzieliśmy się, że mieszkają pod samym niemal parkiem i są częstymi gośćmi. Facet przy okazji powiedział nam, że w swoim ogrodzie często spotyka Garter snake, czyli pończoszniki. Z tego co wyczytałam u cioci Wiki, dorastają one do 75 cm (czyli aż tak wielkie nie są).
Opowiadał, że jako młody chłopak, lubił je łapać, oglądać i wypuszczać… aż kiedyś jeden go ugryzł. Co prawda one nie są jadowite, ale ząbki mają… węża trzeba było wręcz oderwać, tak się wpił… przy okazji poleciało sporo krwi. Od tamtej pory węże omija szerokim łukiem i nawet nie próbuje ich łapać
Postaliśmy trochę i pogawędzili. Sygnał do rozstania dał mój mąż, bo już miał dość tego stania w pełnym słońcu. Życzyliśmy sobie miłego dnia i facet powiedział nam, że oni już mają bardzo miły dzień, bo spotkali tak wspaniałych ludzi
Miłe! Zwłaszcza że od prawdy nie odbiega!
Też lubię takie pogawędki z przypadkowo spotkanymi w czasie spaceru ludźmi.
Witam!
Dzień dobry, rzucam się w wir pracy!
Witajcie!
Dziś siedzę w domu, bo za 3 godziny będę się szczepił.
Dwa zabiegi zaliczone, teraz tylko jeden zabieg, obiad i …wsiąść do pociągu …byle jakiego? Nie!-jednak takiego do Krakowa.
Witaj ikroopko, miło, że zajrzałaś.
Dziękuję za linka, ja już prawie ” na walizce”.
O Radrużu i krzyżach bruśnieńskich zgodnie z obietnicą będzie na kolejnym moim pięterku.
Dzień dobry
Przyszedłem … a tu Fijołkowo
Jak miła niespodzianka
A można tak było od początku…
W takim wypadku czasy *** dawno były by przykrym wspomnieniem z przeszłości
Witaj Krzysztofie, jak miło, że się zjawiłeś, dawno Cię nie było.
Cieszmy się tymi fiołkami, może to dobry znak na przyszłość?
Dawno mnie nie było bo wszystkie wolne chwile spędzam w Krakowie…
Ale wygląda to mniej więcej tak, że przyjeżdżam, załatwiam sprawy i wracam najbliższym pociągiem powrotnym
Jest jednak nadzieja, że jak już wszystko ułożę po mojej myśli (jakieś 2-3 tygodnie) to znajdzie się trochę czasu
Byle do lipca
Chętnie się spotkam.Teraz już będę w KRK,jak wyjadę to weekendowo.
Wstępnie planuję w pierwszej połowie przyszłego tygodnia.
Dam znać, jak będę znał program moich zajęć
Może wreszcie zobaczę te słynne Bagry
Ale tam to obowiązkowo ze strojem kąpielowym!
Choć…można również pożyczyć żaglówkę albo pójść na dobrą pizzę.
Jak już będę „zaplanowany” to się wybierze
W Krakowie jest dużo ciekawych miejsc.
Już po wszystkich zabiegach, wypis mam w rękach.
Do popotem…
Po pobieżnym zwiedzeniu Jarosławia jestem już w pociągu.Planowo w KRK powinnam być o 19:32.
W domu…?
Dzień dobry, właśnie skończyłem pracę, ale po drodze byłem jeszcze w Sopocie, poniekąd służbowo, gdybym nie był, dawno już by było po robocie na dzisiaj.
Znaczy przerwa.
Jestem w domu!
Pranie, sprzątanie, rozpakowywanie…
Jutro śniadanie i hajda na imprezę na działkę!
Jak ja dawno nie imprezowałam!
No to jestem.
Nikogo nie ma, więc dobranoc.
Witajcie!
Spokojnie przespałem noc, bez żadnych objawów poszczepiennych. Oby to nie było placebo!
Bry. Pochmurno i tak sobie, więc nie ma co wyglądać przez okno
Witajcie!
Dzień dobry
Dobre i to…
A u mnie nareszcie trochę chłodniej
Co prawda do chłodnego to jeszcze daleko, ale ma być 25C, a nie ponad 30 jak dotychczas
Wyczytałam w polonijnej gazecie, że takiej suszy, jak w tym roku, już dawno nie było… u nas i tak jest jeszcze względnie… na zachodzie USA jest znacznie gorzej. Zaczynają mieć kłopoty z wodą… byle iskra i znowu zaczną się pożary
Czas szykować się do pracy…
Miłego dnia Wam życzę
Jestem. Nie odgwizdałem fajrantu, bo sporo się działo naraz, ale wszystko załatwione, robota wykonana, ważna wizyta (nie u lekarza, nie u prawnika) załatwiona, przerwy w ogóle nie było
a ja na Wyspę teraz.
Dobry wieczór, Makówko.
Boże Ciało kojarzy mi się pieśniowo-procesyjnie.
Pamiętam taki fragmencik:
„Słowem więc Wcielone Słowo
chleb zamienia w Ciało swe
wino Krwią jest Chrystusową
darmo wzrok to widzieć chce
tylko wiara Bożą mową
pewność o tym w serca śle.”
Kaplica Grobowa bardzo przypomina mi naszą rodzimą cerkiewkę, która kiedyś również pełniła podobną funkcję.
Natomiast bruśnieńskie nagrobki skojarzyły mi się z „Arles” Julii Hartwig:
„Na sarkofagi cień się kładzie
Od naszych głów,
Wieczorne słońce napis czyta
Przez płowy bluszcz.”
Pozdrawiam:)
Dobry wieczór Leno!
Dziękuję za Twoje skojarzenia.
Też Cię pozdrawiam.
Polampkowo-podobranockowe dobry wieczór, Wyspo:)
Wreszcie ktoś jeszcze jest „polampkowo” na nocnej zmianie.
Jestem. Bo niedawno wróciłyśmy:)
Dobranoc Wyspo!
Witajcie!
Parkowanie rano roweru jest znacznie łatwiejsze niż samochodu!
Witam słonecznie!
Dzień dobry, dzisiaj spędziłem godzinę w kolejce do pobrania krwi w laboratorium, ale cóż, lekarka specjalistka, do której chodzę, życzy sobie badań tylko z tego miejsca. Lekko mnie to irytuje, nie powiem.
A za chwilę do pracy.
Dzień dobry
Wczoraj usiadłam do kompa, nawet nie zdążyłam przeczytać wszystkich komentarzy, gdy zabrali nam prąd
Nie mogłam już nic napisać…
A dziś obudziłam się o 2 i sama nie wiedziałam co ze sobą zrobić
A chciałam napisać, że jak dla mnie, to niedzielne wirtualne spotkanie pasuje. Aby reszcie dopasowało, to mogłoby się odbyć
Co prawda idę dziś do pracy, ale może pokażę nowe pięterko, które w wolnym czasie zbudowałam?
Zawsze to będzie jakaś odmiana…
Zapraszam na nowe pięterko
Nogi od chodzenia nie zabolą, więc pospacerować z mami można
Bardzo się cieszę.