Tak jak obiecałam pokażę Wam to, co Majeczka fotografowała najczęściej. Oczywiście nie jestem w stanie pokazać wszystkich jej zdjęć. Jak już wspominałam zrobiła ich ponad 3000. Czyli jest ich trochę.
Majeczka przede wszystkim była zakochana w samolotach. Wspominałam już, że mieszkam bardzo blisko O’Hare. Na tym lotnisku ruch samolotowy jest ogromny. Co pół minuty startuje lub ląduje samolot. Możecie sobie wyobrazić jak to wygląda? Szczególnie wieczorem ładnie to widać. Jeden samolot ląduje, drugi już widać podchodzący do lądowania, a za nim kolejne ustawione w kolejce. Widać tylko rządek światełek na niebie. Jednocześnie lądują trzy samoloty na trzech pasach. Zawsze śmieję się, że wyglądają one jak szerszenie zlatujące się do gniazda…
Mieszkając dziesięć lat przy lotnisku, w Schiller Park, (miałam 15 minut na piechotę do pasów startowych) miałam ich serdecznie dość. Nie można było wyjść na podwórko z telefonem, bo każdą rozmowę zakłócały samoloty. Często, gdy wieczorem siadaliśmy przy grillu, czy ognisku, nie można było normalnie rozmawiać – ryk samolotów. Lądując swymi światłami omiatały nam talerzyki z pożywieniem. Dobrze, że chociaż w domu było względnie spokojnie. Oczywiście, o ile nie otworzyło się okien. „Lotnisko” zadbało o mieszkańców. Każdemu wstawili specjalne okna. Takie trzyszybowe. Faktycznie były dźwiękoszczelne. Najgorsze były starty samolotów transportowych – „Jumbo Jetów”(nie wiem, czy się to tak pisze). Cięższe, z dłuższą drogą wzbijania się, leciały dużo niżej niż pasażerskie. Drgania czuć było w domu, a wzdłuż ulicy włączały się alarmy samochodów…
Dobrze, że tam już nie mieszkam. Teraz nawet polubiłam te samoloty 🙂 Dzięki temu, że moim sąsiadem był pasjonat samolotowy (szkoda, że nie poznałam go z Majeczką 🙂 ) dowiedziałam się, że samoloty zawsze lądują i startują pod wiatr. Dlatego jest tu tyle różnych ścieżek lądowania. I czasami latały nad naszym domem, a czasami nie…
I to już koniec wspomnień z wakacji Majeczki w USA. Mam nadzieję, że jeszcze ktoś do mnie przyjedzie i znowu będę miała okazję na intensywne zwiedzanie i odwiedzanie starych kątów…
I powstanie nowa kronika – pamiętnik z takiej wizyty…
Witam na nowym pięterku 🙂 Skróciłam to trochę. Są tylko samoloty. W sumie Majeczka zrobiła ok. 200-300(nie liczyłam) zdjęć samym samolotom. Gdzie byśmy nie jechały, patrzyła w niebo, czy jakiegoś nie zobaczy 🙂 A że jak pisałam, mieszkam blisko lotniska…
Pamiętam jak jeszcze mieszkałam w Schiller Park miał miejsce taki incydent. Byłam akurat w domu. Usłyszałam straszny huk za oknem (było słychać pomimo tych dźwiękoszczelnych szyb). Poleciałam od razu wyjrzeć, co to takiego. Nad domami, w stronę parku leciał samolot, bardzo nisko. Z obydwu stron, pod skrzydłami walił ciemny dym. Wiedziałam, że coś się stało i ze strachem nasłuchiwałam, czy nie będzie kolejnego huku, gdy samolot rypnie o ziemię. Całe szczęście nie rypnął. Włączyłam telewizor. Pół godziny później podali informację, że samolot pasażerski wleciał w stado ptaków, które uszkodziły mu silniki. Pilotowi udało się wrócić na lotnisko i szczęśliwie wylądować. Odetchnęłam. Nie obyło się bez ofiar. Jakiś starszy pan, z zawałem, został odwieziony do szpitala. Nawet nie wiem, czy przeżył, bo nie śledzę informacji na bieżąco. I tak mieli dużo szczęścia, bo przecież Chicago (a samolot leciał w stronę śródmieścia) ma dość gęstą zabudowę. Gdyby tak spadł na te bloki, które musiał mijać po drodze…
I jeszcze tak sobie pomyślałam, że to mieszkanie przy lotnisku było dość bezpieczne 🙂 Bo skoro na 10 lat, tylko jeden taki incydent, a i to szczęśliwie zakończony, to nie jest źle
Dzień dobry Mirelko 😀 aaa latać się nie boisz???
Dzień dobry 🙂 Latać się nie boję, a nawet bym powiedziała – lubię. Trochę sobie polatałam na trasie Polska – USA 🙂 O ile mnie pamięć nie myli, pokonałam tą trasę 9 razy. Trochę to męczące, bo leci się (w zależności w którą stronę) 9 – 10 godzin. I to bez przerwy 🙂
W Chicago są dwa duże lotniska – O’Hare i Midway. Oprócz tego kilka pomniejszych, takich bardziej sportowych. Na malutkie samoloty i szybowce.
Oczywiście największe jest O’Hare. Obsługuje loty międzynarodowe i krajowe. Od kilku lat jeszcze je powiększają. Wykupili ponad pół dzielnicy Bensenville, zburzyli wszystkie budynki i rozbudowują pasy i zaplecze gospodarcze. Sama ledwie poznaję ulicę Irving Park, tak się zmieniła.
Midway, to lotnisko krajowe, chociaż lądują tam też samoloty z zagranicy, ale głównie z Ameryki Północnej i Południowej. Kiedy odwiedza nas córka, najczęściej przylatuje właśnie na Midway. To lotnisko jest tańsze, ma mniejsze opłaty lotniskowe.
A tak w ogóle, to mi się jeszcze coś przypomniało. Któregoś dnia Majeczka zapytała nas, czy to tak dużo jest parków w tej okolicy, czy co? Bo gdzie byśmy nie jechali, wszędzie pisze jakiś „park” 🙂 Trochę nam zajęło wytłumaczenie jej, że to są po prostu nazwy ulic, czy dzielnic. Mieszkaliśmy w Schiller Park, teraz mieszkamy we Franklin Park. Często jeździliśmy ulicą Irving Park, nie wspominając o ulicy(i dzielnicy) Oak Park, czy sąsiednich dzielnic Melrose Park, czy Stone Park 🙂 Tu często w nazwie jest ten „park”. Tak samo jak „grove”, czy „lake”. A park, jaki znamy, często nazywają „forest preserve”
Witaj Mirelko 🙂 ! jeszcze nie śpię i cieszę sie, że mogę do Ciebie zagadać 🙂
Polatamy sobie ?
Jasne, że polatamy
O ile jeszcze nie śpisz… Nie było mnie przez moment i nie wiem, czy w tym czasie nie poszłaś już spać 🙂
Widzę, że się nie odzywasz, a to znaczy, że poszłaś już spać. Kolorowych snów
Spóźniłam się tylko 11 minut, a szkoda…
Szkoda… czekałam i czytałam, ale książka mi się skończyła, Mirelko 🙂
Samoloty fajna rzecz, szczególnie te duże. Nazywają się bombowce i zebrane w dużą kupę mogą jak nic zniszczyć spore miasto! Jak tak sobie lecą i sypią na łby mieszkańców onegoż miasta swój ładunek niezbyt dokładnie celując to to się nazywa nalot dywanowy! Gdy pomiędzy bombami burzącymi zabierają jako część ładunku bomby zapalające to mogą urządzić niezłe pożary, a nawet burze ogniowe. Bardzo udatnie robili to nasi bracia-Amerykanie w Japonii, w miastach o tradycyjnej drewnianej zabudowie, choć taki Hamburg, Bremę czy inne Drezno też udało im się skutecznie podpalić, a przecie z solidnej niemieckiej cegły były!
Tak, taki samolot to fajna rzecz! Czasami wprawdzie udawało się go zestrzelić i wtedy „opinia światowa” nie mogła zrozumieć, że ludność tubylcza w szale wdzięczności ręcznie wykańczała jego załogę!
Doprawdy, dziwny jest ten świat!!
Zrzucił Pan bomby i … Poszedł spać 😀
Dzień dobry Senatorze 😀
Dzień dobry: )))
Złym, bom znowu spać nie mógł, to se choć pobombardowałem! Tetryk mi nożem rzucać zabrania, Wiedźminka gwałtem pedałów każe kochać, jeden Misiek jako tako mnie rozumie, choć on zaraz lekko cuchnącego nieboszczyka z kieszeni wyciąga. Maxiu ma też właściwą męską postawę, aliści rzadko się nim można podeprzeć. To co mi zostało? Sam za Rambo i Janka Kosa robić muszę!
Witaj Senatorze
Czy nie za dużo spożywasz kwaśnych potraw?
To nie jest lotnisko wojskowe, a samoloty są pasażerskie i transportowe 🙂 Nie przewożą bomb, tylko ludzi i towary 🙂
Poza tym, nie tylko Amerykanie w czasie wojny urządzali takie naloty. Rosjanie i Niemcy też, o Polakach w służbie Anglików nie wspomnę. Samolot, to tylko maszyna i to od ludzi zależy jak go używają. Zapomniałeś dodać jeszcze wspomnienie o bombie w Hiroszimie i Nagasaki. Też samoloty je przewoziły. Czy dlatego każdy powinien odczuwać wstręt do tego typu maszyn? Nie przesadzajmy. W czasie wojny były samochody opancerzone, które też narobiły sporo szkód. Czy z tego powodu mamy wszędzie chodzić na piechotę?
Miłego dnia życzę
Witaj, Miral: ))) Aleś złośliwiec, prawie taki/a jak ja!!” ))
Lubię kwaśne potrawy, lubię kwas mrówkowy i dlatego czasami wtykam kij w mrowisko. Rozumiesz – żeby zbyt słodko nie było!: ))
Dzień dobry 🙂 Widzę, że z Mireczką pasujesz, Senatorze. Oboje potraficie odpowiednio przygadać, ale Ty chyba więcej kwaśnych jabłek zjadasz.
Dzień dobry Bożenko 🙂 Umilanie wyspowego życia 😀
Witam: ))) Ma byc barwnie, nieprawdaż?: ))
prawdaż….. ugier, sepia… żłóć 🙂
Nieco krwie tyż się nada!: )))
No, może i złośliwości mają swoja barwę, czy tylko aby nie za ciemną
Witam: ))) Madame czterdzieści pączków nawet z różą to o trzydzieści dziewięć za dużo!: ))
kto śmial Cię zmuszać do tych pączków z różą, Senatorze, zamiast golonki z chrzanem ? 🙂
Nie będę palcem pokazował!: )))
I słusznie, Senatorze, by to niegrzecznie, tak palcem coś wytykać 🙂 A słownie można ?
Można. Ale nie trzeba!: )))
Amator kwaśnych jabłek z Senatora ? Fiu fiu ! 🙂
Fiu!!: )))
Ja ?!!! Złośliwa?!!! Ależ skąd!!! Jestem taka miła i grzeczna
No dosłownie na język mi można nadepnąć 🙂 A że przy okazji mogę nogę odgryźć, to już drobnostka 
I jeszcze jedno. Skoro tak lubisz kwas mrówkowy, to czemu wtykasz w to mrowisko kij, a nie jakąś część ciała (powiedzmy nogę). To by dopiero była słodycz
Mirelko 🙂 ! ja posunę się dalej… w mrowisku można jeszcze usiąść ! podobno skutecznie leczy reumatyzm i wapory…..
Nie chciałam pisać wyraźnie o tej części ciała, dlatego napisałam „nogę” 🙂 Jestem chyba jeszcze śpiąca, bo faktycznie mogłam zaproponować siedzenie
Miłego Wiedźminko 🙂
Mirelko… a i koń czasem wierzgnie i kopnie 🙂
Dzień dobry 😀 Piękne żelazne ptaki..
Kurcze, ale koło lotniska nie chciałabym mieszkać 😀
A ja bym chciał, pod warunkiem, że mógłbym działko przeciwlotnicze na posesji zainstalować!: ))
Witaj Senatorze…. z Grubą Bertą na wróble ? 🙂
Dzień dobry:) Do wszystkiego można się przyzwyczaić. Po kilku tygodniach, nie zwracasz uwagi na warkot samolotów nad głową. Tak jakbyś ich nie słyszała 🙂
Jadę do skarbówki.. No to narka 😀
PS Pierzynę w górze rozpruli.. ależ sobie dzień na jazdę wybrałam
Dzień dobry! Bardzo mnie się podoba, mógłbym jak Majeczka siedzieć i oglądać samoloty przez dzień cały 😉 Swego czasu jeden Wuj mieszkający za granicą zaprosił nas na osiedlowy basen, na który mógł wprowadzać gości, zastrzegając się jednak, że zaraz za płotem i autostradą znajduje się lokalny aeroklub, więc nad basenem często-gęsto przelatują samoloty (nieduże), a być może nam to będzie przeszkadzało. Dla mnie osobiście była to właśnie okoliczność uatrakacyjniająca, zwłaszcza że niektóre samoloty ewidentnie były prowadzone przez uczniów („Wystartuje? Nie wystartuje? Da radę? Ufff!”).
Natomiast Jumbo Jet to – o ile mi wiadomo – popularna nazwa Beinga 747, pasażerskiego, z chareakterystycznym garbem.
Edit: oczywiście „Boeinga 747”. Gdzieś mi to „o” zeżarło.
Jak byłem mały, największą atrakcją było pojechać do podkieleckiego Masłowa na lotnisko, wleźć do uziemionego MiGa czy innego LiMa, bo stał tam taki udostępniony dla chętnych do włażenia (złom oczywiście, ale siedzieć w kabinie jednomiejscowego odrzutowca, cóż to była za atrakcja!), pooglądać względnie z bliska sanitarny helikopter Mi-2, szybowce i samoloty – Wilgi, Dromadera, zdaje się Kruka i na pewno poczciwego Antka An-2.
Raz tylko leciałam Antkiem:) Do dzis pamiętam widiki zza okienka… malutkie wszystko, ale dobrze widoczne….
Chciałam zapisać się na kurs spadochronowy, a potem na szybowce, ale byłam smarkata i Ojciec nie pozwolił…. 🙁
Ha, a mnie na spadochron nie ciągnęło. Pewnie w związku z lękiem wysokości. Chociaż jak się patrzy z paru tysięcy metrów, to wszystko jest już tak odrealnione, że nie szkodzi, gorzej z 4 piętra i wyżej – więc z lądowaniem miałbym problem, tuż nad ziemią.
To jest ciekawe: ani w górach ani w samolocie nie odczuwam lęku…. ale pierwsze wyjście na balkon na 10-tym piętrze nie było miłe….:)
No to ciekawa jestem, jak byś wyszła a balkon na 103 piętrze 😀 I to na dokładkę ze szklaną podłogą 😀 Prawie jak w górach
Na chwilę wybywam…
Deszcz znów siąpi…. 🙁
A u mnie w końcu jest kawałek zimy!!! Nawet śniegu napadało. Co prawda nie tyle co dwa lata temu, ale zawsze puchowa pierzynka przykryła wszystkie szarości 🙂
A tak w ogóle, to Amerykanie mają swoją tradycję – zabawę. Co roku, 2 lutego, budzą z zimowego snu świstaka Phila. Mówią, że jak ten świstak zobaczy swój cień, to zima skończy się w sześć tygodni. Jeśli nie, potrwa dłużej. W tym roku Phil zobaczył swój cień, czyli mamy już niecałe 6 tygodni zimy do jej końca
Tylko nie wiem skąd oni wiedzą, że ten świstak ten swój cień zobaczył. Przecież im nie powie 
Wróżba sprawdza się, jak wszystkie. Pół na pół. Raz się sprawdzi, raz nie 🙂 Ale zawsze Amerykanie mają zabawę i to w pełnym tego słowa znaczeniu. Bo po obudzeniu świstaka i tych wróżbach robią sobie festyn. Tańczą, jedzą, piją…
Tak, tradycja fajna 🙂 Zwłaszcza jeżeli jest okazją do różnych miłych rzeczy. Wydaje mi się, że jeżeli świstak wyjrzy z nory na tyle, żeby rzucić cień, to cień zostaje uznany za zobaczony 😉 No i nakręcono niezły film przy okazji Phila – „Dzień świstaka” z Billem Murrayem i Andie MacDowell.
Chyba to trochę nie tak 🙂 Ten świstak mieszka w zoo. Oni go budzą i na rękach wynoszą na dwór. Także nie ma tam żadnej nory. Może bardziej chodzi o to, że jak jest bliżej wiosny, to ten świstak jest bardziej przytomny, mniej rozespany? Jak mu te śpiochy z oczu wyjmą, to widzi ten swój cień, a jak nie, to nie 🙂 A tego filmu nie oglądałam 🙂
Spadam do pracy. Czas najwyższy i pora 🙂 Miłego popołudnia wszystkim życzę 🙂 I do popotem…
Witajcie!
Jako dziecko miałem potworny lęk wysokości. Najlepszy popis dałem w Gdańskim kościele Mariackim, gdzie poszliśmy z rodzicami podziwiać widoki z wieży. Po kamiennych stopniach wszystko było OK. jak weszliśmy ma kratownice – dramat! Iść po dziurach nie byłem w stanie, zawróciłem całą kolejkę (z powodu ciasnoty).
Jak na 5-latka, niezłe osiągnięcie.
Akurat w Mariackim jakoś udało mi się wejść i zejść bez strat na ciele i duchu. W ogóle z zabytkami jest jakoś łatwiej niż na przykład z balkonem na wysokim piętrze bloku albo kamienicy.
Lepiej o Gdańskim Kościele Mariackim nie wspominać 🙂 Dwa razy podchodziłam do tej wieży. Za pierwszym razem nieopatrznie popatrzyłam w dół… i to był koniec wycieczki. Przynajmniej dla mnie. Wszyscy poszli na górę, a ja zostałam przypięta kurczowo do barierki(były obawy, że w dół trzeba będzie zabrać mnie z częścią odpiłowanej barierki) 🙂 Zabrali mnie w drodze powrotnej. Muszę przyznać, że nie było mi miło, gdy wszyscy przeciskali się koło mnie na górę 🙂 Na kolejnej wycieczce, zamknęłam oczy i rodzina wprowadziła mnie na szczyt 🙂 Inni zwiedzający myśleli, że jestem niewidoma i jakaś osoba zapytała, czemu mnie tam prowadzą, skoro i tak nic nie zobaczę
„Młodości, ty nad poziomy….” a nie nad piony ! Przewidujący był nasz wieszcz? 🙂
Hehe, tak na logikę, to w ogóle trudno wylecieć ponad pion, bo on jest właśnie pionowy. Można być OBOK pionu albo POD lub PONAD poziomem, ale nie odwrotnie. Przynajmniej tam, gdzie jest grawitacja i jakieś „pod” i „ponad”. W innym przypadku będzie to zawsze „obok”. Oj, już się przestaję wymądrzać.
Nie mam kłótliwego nastroju , Kwaku, więc spokojnie pozostanę przy moim żarciku…. 🙂
Ja też nie mam takowego, tylko czasem tak mi się zdarza, jak zmieszam czystą logikę z całkiem radośnie potarganą rzeczywistością, a już nie daj Boże z czystą poezją… 😀
Nie ma to jak w poziomie.. Odsypiam. Odsypiam cały intensywny styczeń. Nie chcę Was połknąć i dlatego mówię – dobranoc 😀
Coś mi się dzieje dziwnego z komputerem, przeglądarką, Internetem i/lub Wyspą – gdzieś od 2 h tylko główna strona ładuje się w miarę bezproblemowo, natomiast logowanie, kokpit i cała reszta – potwornie wolno, z oporami i bez stylu (w sensie układu strony, czcionki etc.) Dobranoc i mam nadzieję, że efekt do jutra minie 🙁
Też mam taką nadzieję 🙂
Kolorowych snów, Wyspiarze
Dzień dobry 🙂 I następny wiosenny dzień przed nami
Dzień dobryyy, ależ ponuro, a pracować trza… łeee 🙁
Oby do wiosny 😀
PS Nic mi się nie chce. Przesilenie wiosenne czy cóś?? Wie kto? 😀
Rumaku!!! Cię ukołyszę!!! Jak mamcię kocham!! Sie natychmiast odezwie!!